EDUKACJA ZDALNA

Materiały do kształcenia zdalnego dla uczniów

Kształcenie zdalne - wiosna 2021 (rok szkolny 2020/2021)

Organizacja pracy szkoły w dniach 22.03.2021 r. – 11.04.2021 r.

- nauka odbywa się w systemie zdalnym dla uczniów klas I-VIII;
- zajęcia w naszej szkole prowadzone są za pomocą platformy G-Suite i na niej zamieszczonych aplikacji Classroom i Meet i innych dostępnych tam narzędzi.

W przypadku pytań i niejasności rekomenduje się załatwianie spraw drogą elektroniczną lub telefoniczną.

Jak zorganizować dzieciom warunki do nauki w domu?

Bez pomocy rodziców we właściwym zaplanowaniu i zorganizowaniu dnia, dziecko szybko się zniechęci, gdyż nie poradzi sobie z organizacją czasu.
Rodzice powinni zwrócić uwagę na racjonalny podział czasu, którego największą część należy przeznaczyć na odrabianie lekcji i naukę, następną na zajęcia domowe i wreszcie na inne zajęcia dowolne, związane z zainteresowaniami dziecka.
Oczywiście bardzo ważny jest czas, który uczeń powinien poświęcić wypoczynkowi po pracy.

Miejsce pracy dziecka ma szczególne znaczenie. Jest istotnym warunkiem efektywnej nauki. Powinno być tak dostosowane do potrzeb dziecka, żeby czuło się ono dobrze. Muszą być przy tym spełnione pewne warunki:

• Dziecko powinno mieć swój kąt do nauki.
• Biurko i miejsce do siedzenia muszą być dopasowane do wzrostu dziecka.
• Właściwe oświetlenie miejsca pracy - najlepiej, jeśli światło pada z lewej strony stołu czy biurka - jeśli dziecko jest praworęczne lub z prawej strony - jeśli dziecko jest leworęczne.
• Pomieszczenie, w którym pracuje dziecko, powinno mieć optymalną temperaturę ok. 20 stopni C.
• Pomieszczenie powinno być wietrzone.
• Do skutecznej nauki niezbędne są warunki: spokój i cisza, zapewniające maksymalne wykorzystanie czasu pracy.
• Miejsce pracy powinno być uporządkowane.
• Na biurku winny się znajdować podręczniki, zeszyty, ćwiczenia do zajęć realizowanych w danym dniu, według planu lekcji.
• Niezbędne przybory szkolne (ołówki, słowniki, kalkulator) powinny zawsze być pod ręką.
• Wskazane jest prowadzenie terminarza, w którym dziecko może zapisać plan lekcji, daty klasówek, oddawania prac itp.
• Rodzicu, bądź gotowy do pomocy, jeśli dziecko Cię potrzebuje, pozwól też, aby samo rozwiązało problemy.
• Rodzicu, w młodszych klasach sprawdzaj, czy dziecko odrobiło wszystko, co jest zadane, czy zadania wykonane są prawidłowo.
• Ważne jest uporządkowanie miejsca pracy i przygotowanie niezbędnych materiałów na dzień następny.
• Na efektywną naukę składają się takie czynniki jak: odpowiednia dieta, wypoczynek, przerwy w pracy.

Dziecko nie będzie z własnej inicjatywy wprowadzało w życie i przestrzegało tych reguł. To Ty, Rodzicu, musisz je do tego dopingować i towarzyszyć mu przez jakiś czas w utrwalaniu tych zasad. Unikaj przy tym pretensji. Sformułuj konieczność dokonania zmian jako wspólne przedsięwzięcie (“musimy jeszcze...”). Główny ciężar wdrożenia tych zasad spoczywa jednak zawsze na dziecku. W ten sposób pomagasz dziecku przyswoić sobie pewną dyscyplinę. Nie denerwuj się, jeśli Twoje starania nie spotkają się z entuzjastyczną reakcją. Dla wdrożenia tych reguł potrzebny jest czas.

Nie ulega wątpliwości, że uczniom mniej zdolnym należy pomóc znacznie bardziej, ale to nie znaczy, że należy mu szkodzić przez codzienne odrabianie za niego lekcji i zadań domowych. Pomoc ze strony rodziców musi być właściwa i przemyślana, nie może to być wyręczanie dzieci z ich obowiązków. Chcąc pomóc dziecku, rodzice powinni zwrócić jego uwagę na rzeczy, których nie zauważyło, pomóc w rozwikłaniu problemu, naprowadzić, ale nie robić za dziecko. Pomagając dziecku w nauce, rodzice będą zorientowani w ich uzdolnieniach i brakach oraz zapobieganiu w porę zaległościom w nauce. Dziecko powinno najpierw wykonywać zadania trudniejsze, a potem pozostałe. Podczas wykonywanej pracy nie należy odrywać dziecka od niej, rozmawiać z nim na inne tematy, wydawać poleceń. Dziecko powinno po każdych 45 minutach pracy robić 5-10 minutowe przerwy. Nie należy robić zadania za dziecko - tylko z dzieckiem. Po wykonaniu każdego zadania, wymagającego od dziecka wysiłku, należy je pochwalić, należy wytworzyć w domu odpowiednią atmosferę poszanowania nauki i wykształcenia.

Jak rodzice mogą pomóc dziecku w nauce?

1. Interesuj się postępami dziecka.
2. Wspieraj, ale nie wyręczaj.
3. Mądrze motywuj.
4. Doceniaj osiągnięcia dziecka.
6. Nie pozwól dziecku, by źle mówiło o sobie.
7. Buduj w dziecku poczucie własne wartości.

Inf.: Dyrekcja ZSS Rzyki

ZASADY BEZPIECZEŃSTWA W INTERNECIE

1. Chroń informacje o sobie – posługuj się nickiem (pseudonimem), unikaj podawania imienia i nazwiska, adresu zamieszkania, numeru telefonu.

2. Nie udzielaj informacji dotyczących innych m.in.
- miejsca i godzin pracy rodziców i wykonywanego przez nich zawodu
- czasu nieobecności w domu (odpoczynku i wyjazdów)
- cennych rzeczy posiadanych przez rodzinę.

3. Nie ufaj osobom poznanym w sieci – zachowaj ostrożność w kontaktach z osobami, których nie znasz. Dotyczy to np. czatów, do których dostęp ma wielu różnych użytkowników. Nie umawiaj się na spotkania z osobami poznanymi w sieci - na takie spotkania możesz iść za zgodą rodziców i w towarzystwie osób dorosłych.

4. Uważaj na szkodliwe oprogramowanie:
Nie pobieraj plików z niesprawdzonych (niezabezpieczonych) stron internetowych.

5. Pozwalaj rodzicom:
- kontrolować to, co robisz w Internecie,
- zabezpieczyć komputer przed nieodpowiednimi stronami,
- poinformuj rodziców o poznanych w Internecie osobach,
- Ze sklepu internetowego korzystaj tylko za ich zgodą.

6. Reaguj odpowiednio na agresję – jeśli w Internecie ktoś cię obraża, wypisuje kłamstwa na twój temat, porozmawiaj o tym z rodzicami albo opiekunami.
Gdy coś cię zaniepokoi, zawstydzi, gdy trafisz na niewłaściwe strony, dostaniesz podejrzanego maila itp. ZAWSZE ZAWIADOM RODZICÓW lub NAUCZYCIELA!!!

7. Pamiętaj:
Nie włamuj się na cudze konta! Nie podszywaj się za innych!

8. Adresy bezpiecznych stron:
http://www.dzieckowsieci.pl/
https://twojedzieckowsieci.pl/
https://sieciaki.pl/dla-rodzicow-i-nauczycieli/przydatne-linki
www.saferinternet.pl



Powyższe informacje, pobierz TUTAJ >>>

Inf.: Dyrekcja ZSS Rzyki

Jak motywować i wspierać dzieci do systematycznego uczenia się poza szkołą?

Wspieranie i motywowanie dziecka do systematycznej nauki- kilka uniwersalnych sposobów:

1. To, co pomaga dziecku zmobilizować się do pracy, to dobra organizacja czasu nauki. Najlepiej, aby odrabiało je o stałej porze, w miejscu, gdzie jest cicho i spokojnie, gdzie dziecko może się skoncentrować i nic go nie rozprasza. Przed przystąpieniem do nauki, dobrze jest przygotować sobie wszystkie książki i pomoce tak, aby później nie przerywać pracy. Odrabianie lekcji warto rozpocząć od najtrudniejszego zadania, kiedy jest się jeszcze wypoczętym. Wskazane jest również rozdzielanie materiału na krótsze partie, włączanie przerw. Przeciętne dziecko w klasie I potrafi skupić się na 15 minut, w klasie III na pół godziny. Przerwę trzeba zrobić, gdy dziecko zaczyna mieć problemy z koncentracją uwagi, jest zmęczone. Najlepsze godziny na odrabianie lekcji to godziny poranne.

2. Ważna jest systematyczność. Czasem dziecko po prostu nie wie, w jaki sposób zabrać się do pracy. Kiedy trzeba przygotować się do sprawdzianu, nauczyć na pamięć wiersza, napisać wypracowanie i rozwiązać kilka zadań z matematyki, wówczas naprawdę można się pogubić i zniechęcić. Podpowiedzmy dziecku, co może zrobić, aby wykorzystać czas przeznaczany na naukę w sposób jak najbardziej efektywny. Trudno jest w jeden wieczór przygotować się do sprawdzianu z całego półrocza, kiedy jednak naukę rozłoży się w czasie, wówczas okazuje się, że wystarczy każdego dnia opracować jeden czy dwa tematy, aby skutecznie opanować cały materiał. Podobnie jest z nauką wiersza bądź czytaniem lektur. Nie warto tego zostawiać na ostatnią chwilę. Uczeń zachęcony do systematyczności sam szybko zauważy, że przyswajanie wiedzy stopniowo i małymi partiami zajmuje stosunkowo niewiele czasu i nie wymaga zbyt dużego wysiłku. Ważną rolą rodziców jest systematyczne wspieranie w tym zakresie dziecka.

3. Duży wpływ na motywację ma także pozytywna ocena rezultatów własnej pracy. Każdy lubi, gdy jego starania są doceniane. Pamiętajmy więc, aby zauważać nawet niewielkie osiągnięcia dziecka i aby chwalić je nawet za drobne postępy. Nie stawiajmy dziecku zbyt wygórowanych wymagań, swoje oczekiwania dostosujmy do jego możliwości. Dzieci różnią się między sobą pod względem zdolności do nauki. Warto doceniać nie tylko końcowy efekt pracy (np. w postaci ocen), ale również sam fakt przystąpienia do niej, wysiłek wkładany w proces uczenia się. Jest to szczególnie ważne w przypadku słabszych uczniów, którzy często pomimo dużego nakładu pracy i czasu osiągają nie zawsze zadowalające efekty. Jeśli rodzice będą skupiać uwagę jedynie na niepowodzeniach dziecka, wówczas szybko straci ono chęć do nauki. Najlepszy efekt da pochwała konkretna, wskazująca na pozytywne działanie. Poza tym od czasu do czasu potrzebna jest też nagroda.

4. W nauce warto stosować różnego rodzaju techniki ułatwiające zapamiętywanie. Notatki z wykorzystaniem różnych kolorów, podkreśleń i zabawnych rysunków, bazowanie na skojarzeniach, robienie wykresów, map myśli. Wszelkiego rodzaju fiszki, czyli słowa klucze i hasła w książkach, na tablicy, ścianie, biurku. To wszystko może pomóc dziecku lepiej i bardziej trwale opanować materiał.

5. Każdy uczeń w jakimś momencie swojej kariery szkolnej zadaje sobie pytanie: ,,Po co właściwie tego wszystkiego się uczę?”. Pomóżmy więc dziecku dostrzec korzyści, jakie może odnieść z posiadanej wiedzy, pokażmy mu, w jaki sposób powiązać ją z codzienną rzeczywistością i jak wykorzystać ją w praktyce. Dzieci stawiające sobie za cel zdobycie wiedzy lepiej się uczą, czerpią większą przyjemność z nauki. Tutaj wsparcie rodziców i dawanie przykładu własnym postępowaniem jest niezastąpione. Już samo okazanie zainteresowania może zdziałać bardzo wiele. Zachęcajmy dziecko do rozmów, do myślenia, do wyrażania własnych opinii. Rozbudzajmy w nim zainteresowanie otaczającym światem. Pokażmy mu, że nauka naprawdę może być interesująca i przyjemna.

6. Nie wyręczajmy dziecka w odrabianiu lekcji. To bardzo ważne. Kiedy prosi o pomoc, nie podawajmy mu gotowych rozwiązań, ale jedynie na nie naprowadźmy, udzielmy wskazówek, wyjaśnijmy wątpliwości. Zachęćmy ucznia do samodzielności. Samodzielnie rozwiązane zadanie może dostarczyć dziecku dużej satysfakcji, wzmacnia w nim również poczucie, że jest w stanie poradzić sobie z trudnościami. Jest to szczególnie ważne, ponieważ uczeń posiadający wiarę w swoje siły nie zraża się niepowodzeniami, a stawiane przed nim zadania traktuje nie jak uciążliwe obowiązki, ale jak przyjemne wyzwanie, któremu jest w stanie sprostać.

7. Współpracujmy ze szkołą.
Podsumowując, jeśli chcesz pomóc dziecku zwiększyć motywację do nauki:
- podkreślaj znaczenie nauki w życiu człowieka,
- niech nauka stanie się dla dziecka wyzwaniem,
- powtarzaj myśl, że nauka jest celem sama w sobie,
- wyrażaj się pozytywnie o szkole i o nauczycielach,
- doceniaj pracę i samodzielność,
- dostrzegaj osiągnięcia dziecka,
- podkreślaj sukcesy zamiast porażek,
- nie krytykuj, nie oceniaj,
- pomagaj, ale nie wyręczaj,
- nie wyśmiewaj niepowodzeń, ale wskaż, jak można uczyć się na błędach,
- nie stawiaj wymagań wobec dziecka ponad jego możliwości,
- nie wyprzedzaj materiału szkolnego,
- pokazuj praktyczne zastosowania zdobytych informacji,
- wzbudzaj w dziecku zainteresowania wieloma dziedzinami życia,
- stwórz warunki do poszerzenia wiedzy i doświadczeń dziecka,
- pomagaj w rozwinięciu umiejętności potrzebnych w nauce (czytanie, zapamiętywanie, notowanie, koncentracja uwagi i inne),
- wpajaj pogląd, że mądrość to coś, nad czym trzeba pracować,
- zachęcając do nauki, odwołuj się do tego, co dla Twojego dziecka jest ważne,
- wspieraj!

Nauka samodzielnej pracy

Zanim dziecko zacznie odrabiać lekcje, omów z nim, co ma do zrobienia. Niech przejrzy w twojej obecności zeszyty i oceni, czy samo da sobie z tym radę i czy będzie miało problemy ze zrozumieniem. Pomóż mu zrozumieć zadania. Jeśli nie ma już żadnych problemów, dziecko powinno usiąść w swoim pokoju i wziąć się do lekcji. Jeśli pojawią się trudności, dziecko powinno dać sobie z nimi radę samodzielnie, nawet jeśli popełni jakiś błąd. Ważne jest, żeby ten wysiłek podjęło samo. Jeśli Twoje dziecko, mimo ustaleń, ciągle prosi o pomoc, narzeka, staraj się nie ulegać. Dodaj mu odwagi i przypomnij o ustaleniach.

Praca domowa służy przede wszystkim pogłębianiu i utrwalaniu przyswajanego w szkole materiału. Jeśli stwierdzisz, że dziecko często lub stale ma problemy ze zrozumieniem poleceń, powinieneś porozmawiać z nauczycielem lub zwrócić się do pedagoga czy psychologa.

Taka samodzielna praca umacnia odpowiedzialność dziecka, a tym samym rozwija jego zdolność koncentracji i wytrwałość. Jeśli sprawdzenie prac domowych w szkole nie jest możliwe albo dziecko robi dużo błędów, albo jego samokontrola jest zbyt mała, wskazana jest kontrola przez rodziców. Po przejrzeniu pracy domowej dziecka, poinformuj je, ile zrobiło błędów (nie mów dokładnie, jakie to były błędy). Na początku możesz dziecku nieco ułatwić znalezienie błędów, zakreślając np. pewien obszar w zeszycie, czy informując, że błędy znajdują się w pierwszej części tekstu czy w pierwszych czterech linijkach. W zależności od postępów dziecka możesz dowolnie powiększać wskazywany obszar błędów. Dzięki takiemu postępowaniu, przyczyniasz się do wyrobienia poczucia odpowiedzialności i samokontroli u dziecka. Uczy się ono, że na skutek braku skupienia ma więcej do zrobienia i że wszystko musi być wykonane samodzielnie, a nie przez rodziców.

Zachęcaj dziecko, by powtarzając materiał z lekcji, wykorzystywało różne techniki nauki: słuchanie, czytanie, przeglądanie notatek i pisanie. Zadbaj, by Twoje dziecko uczyło się systematycznie. Warto również, by dziecko wykorzystywało początek nauki na uczenie się nowych zagadnień, następnie wykonywało zadania łatwiejsze, utrwalające wcześniej zdobyte informacje, na końcu zaś - choć na chwilę - powracało do nowych wiadomości. Zachęcaj dziecko, by ucząc się nowego materiału, starało się znaleźć w nim coś ciekawego dla siebie.

O motywacji ...

Motywacja wewnętrzna i zewnętrzna

Badania wykazały, że wewnętrzna motywacja do nauki idzie w parze z:
• wysokim poziomem przyjemności czerpanym z nauki
• większą ciekawością świata
• niższym poziomem lęku przed szkołą
• skłonnością do podejmowania zadań stanowiących „wyzwanie” dla jednostki
• lepszymi osiągnięciami w nauce.

Motywacja poznawcza, oparta na zainteresowaniach i ciekawości świata jest najsilniejszym bodźcem do nauki. Nigdy się nie kończy, bo choć nowe informacje zaspokajają ciekawość, to wciąż rodzą nowe pytania, wątpliwości, niejasności. Człowiek chce dowiedzieć się więcej, zobaczyć coś w nowym świetle, coś odkryć. Kiedy działaniem kierują zainteresowania, ciekawość, to wysiłek podejmuje się dla siebie, dla swojej satysfakcji i osobistego rozwoju. Sukces jest wtedy jedynie kwestią czasu, siły woli oraz konsekwencji w działaniu.

H. Gardner (2002) w swojej teorii wielorakiej inteligencji odwołuje się do pojęcia uskrzydlenia jako najlepszej metody uczenia dzieci, uruchamiającej motywacje wewnętrzną. Jest to forma wykorzystania emocji w dążeniu do osiągnięć. Pozytywne emocje są skierowane na wykonywane w danej chwili zadanie. Stanu uskrzydlenia doświadczył każdy z nas. Czuje się go zwłaszcza wtedy, gdy osiąga się szczyty swoich możliwości albo wykracza poza wszystko, czego dotychczas się dokonało. To spontaniczna radość, moment, w którym nasza uwaga jest skoncentrowana na zadaniu, które całkowicie nas pochłania. Do świadomości docierają tylko niektóre wrażenia z otaczającej nas rzeczywistości, bezpośrednio związane z wykonywanym w tej chwili zadaniem. Zatraca się poczucie czasu i przestrzeni. Nie myślimy ani o sukcesie, ani o porażce – motywuje nas czysta przyjemność działania.

Motywacja zewnętrzna

Najczęściej motywacją do nauki jest u dzieci i młodzieży motywacja zewnętrzna. Do tej pory za najskuteczniejszy sposób uważano system nagród i kar, który ma coraz więcej wrogów. Częścią tego systemu są: oceny, opinia rodziców, nauczycieli, kolegów i innych osób. Człowiek jest z natury leniwy, ale równocześnie potrafi być gotowy do pracy, jeśli widzi w tym sens. Dziecko, czy nawet nastolatek nie często sam go dostrzega, ale są sposoby, aby sprowokować go do działania.

W przypadku motywacji zewnętrznej celem jest uzyskanie pozytywnej lub uniknięcie negatywnej oceny swoich kompetencji. Dążenie do uzyskanie pozytywnej oceny swoich umiejętności powoduje:
• unikanie porażek
• mała wytrwałość podczas wykonywania zadań
• niewykorzystanie w pełni swoich zdolności, w obliczu przeszkód
• skłonność do lęków i negatywnego spostrzegania samego siebie
• przypisywanie popełnianych błędów brakowi zdolności
• niepewność, co do jakości efektu końcowego.

Warto zapamiętać, jakie postawy i cechy potęgują motywację (i ułatwiają osiąganie sukcesów), aby wiedzieć, jak ją pielęgnować.

Są to miedzy innymi:
• wiara w swoje możliwości
• odwaga w działaniu
• umiejętność rozwiązywania problemów
• umiejętność radzenia sobie z porażkami i trudnościami
• ambicja
• jasno określone cele wynikające z potrzeb i marzeń
• otwartość na nowości
• systematyczność i wytrwałość
• sukcesy

Największy wpływ na motywacje dzieci ma wychowanie i podejście do nauki i pracy samych rodziców – największych autorytetów.
Zdarza się, że szkoła jest traktowana jako strata czasu, zło konieczne, Atmosfera braku szacunku dla wykształcenia, klimat lekceważenia i poniżania nauczycieli, sprawia, że dziecko nie będzie miało chęci do nauki. Słowa „ucz się, czytaj, pracuj” nigdy nie przemówią tak silnie, jak przykład.

Dzieci stawiające sobie za cel zdobycie wiedzy lepiej się uczą, czerpią większą przyjemność z nauki. Poszukiwaniu odpowiednich celów sprzyja rozbudzanie zainteresowań, rozwijanie nawyku czytelnictwa, pokazywanie wartości nauki i wiedzy. Również zainteresowanie i wsparcie rodziców może zdziałać bardzo dużo.

Opracowano na podstawie:
https://sp2.siechnice.com.pl/files/2017-08/jak-pomagac-dziecku-w-nauce.pdf
http://www.zsp1gskrzyszow.pl/index.php/pedagog/aktualnosci-p/239-motywacja-do-nauki
https://dziecisawazne.pl/jak-uczy-sie-mozg-i-jak-szkola-moze-wspierac-naturalne-procesy-uczenia-sie/
https://www.akademia-umyslu.pl/blog-core/10-krokow-jak-motywowac-dziecko/

Inf.: Dyrekcja ZSS Rzyki

Jak zadbać o bezpieczeństwo w sieci?

Internet - jego zasoby i możliwości komunikacyjne - to wielkie bogactwo, z którego korzysta na co dzień każdy uczeń, dziecko. Działania na rzecz zapewnienia cyberbezpieczeństwa w największym stopniu składać się muszą z aktywności, które gwarantować będą wszystkim grupom budującym społeczność szkolną łatwy i bezpieczny dostęp do treści i platform edukacyjnych, a także sprzyjać będą budowaniu atmosfery zaufania między uczniami i nauczycielami oraz rodzicami. Szkoła może być miejscem edukacji uczniów w zakresie cyberbezpieczeństwa, nie zastąpi jednak rodziców w ich funkcjach wychowawczych. Ponieważ w domu rodzinnym uczniowie niemal przez cały czas pozostają online, szczególne znaczenie mają świadome działania kontrolne, wychowawcze i edukacyjne prowadzone przez rodziców w omawianym zakresie. Pozostawiona sama z tym zadaniem szkoła może tylko częściowo zaspokoić potrzeby wychowawcze i edukacyjne uczniów na tym polu.

Obok zwalczania zagrożeń złośliwym oprogramowaniem (m.in. wirusy, robaki, oprogramowanie szpiegujące, trojany), na poziomie technicznym instalowane być winny i aktualizowane systemy blokowania ruchu pod kątem filtrowania treści nieodpowiednich, niepożądanych i nielegalnych dla dzieci i młodzieży.

Zachowanie bezpieczeństwa podczas korzystania z Internetu i aplikacji mobilnych uzależnione jest od samego użytkownika, a w przypadku dzieci młodszych od jego rodziców. Zakładanie filtrów kontroli, blokowanie stron, sprawdzenie historii w wyszukiwarkach, oprogramowania zabezpieczające, wszystkie to narzędzia przyczyniają się do bezpieczeństwa w korzystaniu z Internetu.

Należy pamiętać, że żadne działanie kontrolne nie będzie skuteczne, jeśli rodzic równolegle nie przygotuje dziecka do odpowiedzialnego i bezpiecznego korzystania z sieci. Dlatego przede wszystkim zaleca się:

1. ustalić z dzieckiem zasady korzystania z Internetu, w tym limit godzinowy i cele wykorzystania sieci
2. jak najczęściej towarzyszyć dziecku podczas korzystania
z Internetu i pokazać dziecku ciekawe i wartościowe strony internetowe oraz aktywności w sieci
3. należy uświadomić dziecku, że nie wszystkie strony internetowe zawierają wiarygodne informacje i nie zawsze w sposób prawdziwy przedstawiają rzeczywistość
4. należy nauczyć dziecko poszukiwania informacji z wielu źródeł oraz pokazać, jak krytycznie ocenić wiarygodność źródeł
5. warto poinstruować dziecko, jak ma się zachować, jeśli zetknie się
z niewłaściwymi sytuacjami w sieci i zapewnić dziecko, że jeżeli spotka się z sytuacją problematyczną, nie tylko w sieci, zawsze może się zwrócić do rodzica i spokojnie porozmawiać.
Źródło: Aleksandra Stasiuk, Koordynator Programu Edukacja w Internecie, Fundacja Orange

Opracowano na podstawie:
BEZPIECZNA SZKOŁA Zagrożenia i zalecane działania profilaktyczne w zakresie bezpieczeństwa fizycznego i cyfrowego uczniów Departament Wychowania i Kształcenia Integracyjnego, 00-918 Warszawa, al. J. Ch. Szucha 25

Polecane linki
https://sieciaki.pl/warto-wiedziec/zasady-bezpieczenstwa
https://fdds.pl/baza_wiedzy/bezpieczenstwo-dziecka-sieci/
http://www.bezpieczneinterneciaki.pl/
https://twojedzieckowsieci.pl/
https://www.saferinternet.pl/menu/materialy-edukacyjne/materialy-multimedialne/bezpieczenstwo-dzieci-i-mlodziezy-online.html
https://akademia.nask.pl/projekt-45//materialy.html
https://www.profilaktykawmalopolsce.pl/programy/38-zagrozenia-w-sieci/dorosli/274-materialy-do-pobrania

Inf.: Dyrekcja ZSS Rzyki